Na terenie Nadleśnictwa Miradz dominującymi typami siedliskowymi są siedliska lasowe, których udział wraz z olsami wynosi 85,9%. Siedliska borowe zajmują 14,1% powierzchni nadleśnictwa. Lasotwórczym gatunkiem panującym jest sosna zwyczajna, która zajmuje 64,6% powierzchni leśnej. Drugie miejsce przypada dębom (z dębem szypułkowym na czele) zajmującym 21,4% powierzchni leśnej. Największą powierzchnię (20,06% powierzchni leśnej) w nadleśnictwie zajmują drzewostany III klasy wieku, tj. od 41 do 60 lat. Przeciętny wiek drzewostanów w Nadleśnictwie Miradz wynosi 65 lat.

      Przeciętna zasobność drzewostanów sosnowych wynosi 317,8 m³/ha, natomiast d-stany z dominującym dębem wykazują niższą średnią zasobność – 265,2 m³/ha. Ogólnie przeciętna miąższość na 1 ha wynosi 286 m³, a zasoby drzewne (zapas na pow. leśnej) wynoszą niemal 2,3 mln. m³.

     Powyższe wskazuje na dużą różnorodność biologiczną tutejszych lasów. Na żyznych siedliskach, oprócz wymienionych wcześniej gatunków panujących, rosną również inne gatunki drzew, np. klony – zwyczajny, jawor, polny; wiązy – głównie szypułkowy; lipy – głównie drobnolistna; grab pospolity; jesion wyniosły; osika; z gatunków iglastych wymienić należy daglezję zieloną oraz modrzewia. Lasowe siedliska w nadleśnictwie są w pełni wykorzystane do hodowli drzewostanów trzy, cztero i więcej gatunkowych. Dotyczy to zwłaszcza młodszej grupy wiekowej lasów (głównie poniżej 40 lat) oraz nowo zakładanych upraw, które swoim urozmaiconym składem gatunkowym dostosowane są do warunków siedliskowych.

Udział drzewostanów w klasach wieku

     Rozpiętość klasy wieku w przypadku drzewostanów wynosi 20 lat (np. I klasa wieku – drzewostany w wieku do 20 lat, II klasa – 21 – 40 lat, III klasa – 41 – 60 lat itd.). KO czyli klasa odnowienia to drzewostan, w którym rozpoczęto proces odnowienia rębniami złożonymi z jednoczesnym występowaniem pożądanego młodego pokolenia o stopniu pokrycia od minimum 30% do powyżej 50%. KDO czyli klasa do odnowienia to drzewostan, w którym rozpoczęto proces odnowienia z zastosowaniem rębni złożonych, których kontynuacja uzależniona jest od wprowadzenia młodego pokolenia pod okapem starodrzewu.

Paweł Kaczorowski